Det stora dabbe-marerittet!

Klar for DAB-tida. Men lett blir det ikkje. (Eige foto)

Alle bærbare radio-apparat i vår husstand er nå samla på hytta på Hjelmeland. Sommarferien har begynt og då skal me høyra både Reiseradioen og Dagsnytt på NRK. Men nå er det snart ikkje meir enn timar igjen til dei kjære FM-radioane våre må skrotast. Ikkje så mykje som ei skarve vêrmelding kan du høyra på dei etter 21. juni.

Eg kan korkje begripa eller forstå kvifor det skal forandrast på alt heile tida. 

Då parafin-lampane var utvikla til det fullkomne, kom elektrisiteten og øydela alt. Og dette blir bare verre og verre.

Radioen blei eit must i ein kvar heim. Mellombølgene gav oss vêrmelding, andakt og ønskekonsert. Radio Lux hadde popmusikk. Og på Fiskeribølgen kunne me få med oss allslags interessant av samtalar mellom fiskarfolk. Kortbølgen var ein oase av skurring og ulyd og ein del forståeleg snakk innimellom. 

Det må ha vore radio-fabrikantane som fann opp FM ein gong på 1960-talet. Nå skulle me ikkje lenger stilla radioen inn på stasjonar som Luxembourg, Motala og Hilversum i fremmande land. FM-sendaren skulle stå på det næraste himlaleite og formidla gode radiosignal til deg og radioen din. 

Far min hadde skaffa seg ein Telefunken-radio før krigen. Den måtte han levera inn under krigen, men fekk den tilbake i 1945. Ein gong på 1950-talet klipte eg hål i tøystykket som dekka høgtalaren for eg ville sjå dei folka som snakka inne i radioen. Radioen var eit familie-klenodium, med andre ord. Den havna på skrauphaugen slik omkring 1970. Den hadde ikkje FM.

Eg må vedgå at eg har flirt litt av og til når godt vaksne folk har klaga på at dei ikkje likar alt det nye. Smarttelefon og datamaskin har eg fått med meg, men med desse DAB-greiene har det gått i stå for meg.

På hytta på Hjelmeland har me hatt to FM-radioar . Den eine er ein Sharp GF-4747 med kasett-spelar. Den er sikkert 40 år gammal, men fullt brukbar. Nå kan me hiva den i bosscontaineren på den gamle rutebåt-kaien. Adios Amigo! Den andre er ein gul Tivoli-radio med god lyd. Det er nokon ganske få malingflekka på den. Du ser eg drog den med meg ein gong eg malte huset, men den er fullt brukbar fram til 21. juni. Då er  det slutt!

Dab-røynda har me tatt innover oss. Me hadde ein radio med både DAB+ og gammeldags FM. Problemet har vore at bruksanvisningen er komplett uforståeleg for ein enkel bygdagutt. Eg greidde aldri å stilla den inn slik at eg kunne velja og vraka i forhåndsinnstilte stasjonar ved hjelp av den tilhøyrande fjernkontrollen. Håplaust!

Det har enda opp med at me har hatt tre radioar ståande i vinduskarmen. Ein innstilt på NRK P1,  ein på NRK P 1+ og ein på P2. 

Eg føyste alle radioane opp i ryggsekken då eg reiste på ferie. Så får me sjå og høyra som best me kan.

Bilradioen er eit kapittel for seg. Eit spesialverksted er i sving med å skaffa oss passande radioutstyr til vår tilårskomne bil. I august blir det radiolyd i bilen igjen.

På biltur i sommar skal me spela CD-en vår. - I just called to say I love you, heile vegen. 

Når dei nye sjølkjørande bilane kjem. melder eg meg ut. Det lovar eg.

God sommar!