Frå strålande sol til silregn på den siste, lange båtferien

Sola går ned over Bru 26. mai. Flott natt ved Line.

Ingenting varer evig. Ikkje ein gong strålande sommarvêr gjer det. Den lange båtsommaren vår starta som eit langt solbad. Nå ligg me i Motala, midt i Sverige og ville blitt pissevåte viss me hadde våga oss ut av båten. Slik var det ikkje før. I 2001. Då gjekk med heile Gøta Kanal, frå Østersjøen til Kattegatt. Ikkje ein regndrope!

Heilt sidan påske har den store båtturen stått i fokus. Me var i Bergen hjå båtfabrikanten Viknes for å få motor-service og få ordna ein del andre småting. Gasslangen blei skifta. Den var altfor gammal!

Gjestehavna på Tau med internett og gamle "Idsal" som dekorasjon i bakgrunnen.

For å sjekka at alt var OK i båten før me flytta om bord, er det blitt gjennomført to prøvetokt med innlagt overnatting. Ei natt i båthavna på Tau og ein flott solnedgang med følgjande fredeleg natt ved Lineholmane.

Gustav Tveit på Vikevåg har slipp. Rett etter pinse gjekk båten opp for å bli vaska og smurt etter alle kunstens regler. Alt gjekk som planlagt. Men då eg pussa propellen oppdaga eg at det var komme ein gummi-ring ut frå hylsa og låg rundt akslingen bakover mot propellen.

Eg tok bilde og sendte det til Bo Andrè på Viknes. - Kan eg dra på langtur med dette? Nei, svara Bo Andrè. Skulle me berre avlysa heile turen?

- Viss eg kjem til Bergen neste veke. Kan du hjelpa oss?

- Me hjelper alltid deg. Men ikkje på mandagen, svara Bo Andrè.

Fyrste helga på turen skulle me liggja i ein sjarmerande. sørlandsby. Me
enda i Strusshamn på Askøy. Sjarmerande der også.

Fredag 1. juni var det planen å begynna på turen sørover mot Gøta Kanal. I staden gjekk me til Røvær. Flott fredagskveld.  Resten av helga låg Sverige-fararane i Strusshamn på Askøy og venta på at det skulle bli tirsdag.

Mandag ettermiddag gjekk me til Viknes-anlegget i Bakarvågen for å vera klar til neste morgon. Der hadde dei ikkje tatt kvelden slik me trudde. Då Piddien, assistenten til Bo Andrè, såg oss, blei båten løfta på land før me visste ordet av det.

Min sjokkerte ektefelle hadde ikkje tenkt seg å overnatta
i båt på land.

Båtfolk har me vore i 30 år, men for fyrste gong på desse åra har me overnatta i ein båt som sto på land. I denne bransjen er det betre å krypa i det sure eplet enn å hoppa i det. Båten lea seg ikkje.

Cutless-lageret var navnet på dette hylse-greiene som blei skifta ut. Klokka sju om morgonen var Piddien i sving med å skifta ut lageret. Klokka 10 gjekk båten på sjøen igjen. Me var klar for å dra sørover igjen.

Planen var å skriva ein og annan blogg på vegen, men det har ikkje vore lett å få tak i nett. I gjestehavna på Tau var det flott opplegg med gjestenett. Etterpå har eg ikkje funne den slags i båthavnene. Eg har vel ikkje hatt så mykje tid til å skriva heller. I dag har me lagt oss i ro i Motala.

I går kveld var me på Hamnkrogen som ligg heilt ute på kaikanten her. Eg spurte om dei hadde wifi for gjestene. Så klart. Dermed hadde eg pin-koden og var eg inne. I dag har eg brukt PC'en i fleire timar.

Viss eg få nett-tilgang seinare i sommar, kjem det kanskje meir opplysande stoff om turen.

- Trevlig midtsommar, seier dei her i Sverige i dag. Hei og hå!

Hamnkrogen, Motala, blei Jonebloggens fyrste sponsor.
Eg brukte nettet frå krogen til å få dette ut. Spurte ikkje, men.