Dei ville dra ein baby med seg til fjells i ei korg!

 

Mor og far med meg i midten. Her er dei på hyttebesøk på Meland og viser fram 
babyen. Foto: Ella Iversen.

Mor og far hadde ikkje vore lenge nygifte før dei oppdaga at eg var underveis. Dei gifta seg 8 mai 1948. Dette er jo ein offisiell flaggdag. Rørande at det alltid blir flagga på denne dagen sjølv om dei begge er ute av tida nå.

Far var ungkar, men ikkje heilt spelemann, sjølv om han beherska munnspel og litt piano med ei hand. Etter krigen hadde far min fått bygd seg ei lita hytta ved Storsteinsvatnet som ligg i hima-heiå i Hjelmeland. Hytta blei bygd på fjellgarden Helgaland sin grunn, heilt på grensa til Laugalandsgardane si beitemark.

Mor og far på hyttetur før dei blei gifte.

Som hytte-eigar kom han i lag med mor mi. Om det var mannen eller hyttå ho fall for, veit eg ikkje, men det blei nå dei to. Ingen tvil om at dei kosa seg på heiaturar både til Storsteinshyttå og andre hytter. Så gifta dei seg og hyttelivet var stadig ein viktig del av fritida.

Ut over sommaren i 1948 fall nok far min i tankar. Koss skulle det gå med hyttelivet med ein nyfødd unge i heimen? Det var to timars gange frå huset på Laugaland til hyttå ved Storsteinsvatnet.

Storsteinshytta ein vinterdag. Storstein i bakgrunnen til venstre.

Men han fann løysinga. Sambygdingen Mikkel Hetlelid var i alle år ein mykje brukt emmissær. Han reiste over heile Sør-Norge med det gode budskap. Han var til og med på Finnskogen og prøvde å frelsa folket der. Mikkel var ingen lathans. Når han kom heim til Vormedalen for å pusta ut og samla krefter til nye turnear til møtetelt og bedehus, då jobba han som korgmakar på sin eigen verkstad i uthuset.

Mikkel var ikkje for ingenting sonen til den vidgjetne korgmakaren og jærstolprodusenten Johannes Hetlelid. Slike folk tvinna ikkje vindskit.

Mikkel utvikla sin eigen spesialtet: Babykorga. Dei sa forresten ikkje baby i Vormedalen på den tida. Dei sa babby. Nok om det.

Dette er babykorga som Mikkel Hetlelid laga på bestilling frå far min.

Far min gjekk derfor til Mikkel Hetlelid og la fram problemet. Han ville ha ei babykorg som mor og far kunne bera mellom seg til fjells. Kven som fann løysinga veit eg ikkje, men det var sikkert Mikkel. Kort tid seinare kunne far min henta korga med to gode håndtak, eit på kvar side, slik at dei ferske småbarnsforeldra kunne dra med seg litle meg til hytta ved Storsteinsvatnet.

Dei fekk meg på siste søndagen i februar 1949. Og eg blei plassert i den nya og spesiallaga korga. Om mor og far nokon gong realiserte planen om å dra meg med til hytta som liten blei-unge, er eg ikkje sikker på. Ikkje lett å dra med seg blei-barn på ei enkel heia-hytta.

Mikkel Hetlelid som 80-åring. Bildet sto på fyrstesida på
Aftenbladet.

Det var mor mi som fortalde at korga var laga slik med tanke på fjellturar, men eg kan ikkje hugsa at ho sa at dei tok den med meg oppi til fjells nokon gong.

Denne korga som eg nå har greidd å skriva så mykje om, kan du få sjå nå i sommar viss du ser innom flettverk-utstillinga i Spinneriet på Hjelmeland. Der er korga mi utstilt saman med mange andre flotte produkt frå lokale korgmakarar.

Ein interessant utstilling laga til av Nils Viga Hausken.

Og ein ting til: Ikkje gløym kafeen i rommet ved sida av utstillinga.