Verre på Uskekalven enn på Jan Mayen, meinte husmødrene på øya!

 

Dei sinte husmødrene frå Uskekalven. Frå venstre: Klara Olsen Usken, Bertha Amaliksen,
Aud Sivertsen, Ada Sivertsen og Tove Sivertsen. Ungane fekk ikkje navnet i avisa.

Fem rasande husmødre frå Uskekalven inntok biblioteket i Aftenbladet og blei fyrstesidestoff i oktober 1965. Nå var det på høg tid at avisa skreiv om det elendige rutebåt-tilbodet dei hadde. På Uskekalven hadde dei dårlegare samband med omverda enn på Jan Mayen, meinte dei. For å komma seg til byen hadde dei leigd ein skyssbåt.

Ein einaste gong i veka var «Viervåg» innom Uskekalven sjølv om det budde ni familiar her, 30 menneske med stort og smått. Melka blei sur, avisa hadde dei sagt opp og posten kom i ei svær bunke ein dag i veka.

"Viervåg" sto ikkje høgt i kurs på Uskekalven i 1965. 

På Jan Mayen hadde dei det forresten betre. Der fekk dei oftare post. Sjølv om Uskekalven ikkje låg lenger unna Stavanger sentrum enn Hinna!

Sidan nyttår i 1965 hadde Uskekalven tilhøyrt Sandnes kommune. Tidlegare var desse øyan pluss Riska ein del av Hetland kommune. I Sandnes var dei blitt heilt akterutseilt. Ikkje hadde kommunen gjort noko med rutebåt-tilbodet og heller ikkje sørga for betre veg mellom Uskekalven og Usken.

Fem familiar hadde flytta frå Uskekalven på grunn av dei dårlege rutene. Håplaust å bu her for dei som skulle av gårde på arbeid kvar dag. Fleire av ektemennene som budde igjen var sjøfolk. Dei andre som gjekk på arbeid måtte setjast over til Hommersåk med båt.

Viss dei skulle til lege eller tannlege, måtte dei leiga fløttbåt. Dei pengane fekk dei heldigvis refundert av trygdekassen. Verre var det med maten som måtte kjøpast for ei veke om gongen.

Kart i Aftenbladet.

Aftenbladet konfronterte teknisk rådmann i Sandnes, H. Hagen, med klagene frå husmødrene på Uskekalven. Han forsikra at dei tok dette på alvor. Men det hadde jo berre gått tre-kvart år sidan Sandnes overtok Usken og Uskekalven, og dei fem familiane hadde flytta før den tid. Dessutan ville det kosta 200 000 kroner å gjera ferdig vegen mellom Usken og Uskekalven, og det var mange pengar i 1965.

Sandnes kommune ville hjelpa dei med båt-tilbodet ved å gi tilskot til båtruta slik Hetland kommune tidlegare hadde gjort.

Eit par dagar seinare var Riskafjord-rederiet ute i Aftenbladet og sa at dei kunne gå innom Uskekalven fleire gonger til dagen viss Samferdselsnemda i fylket ynskte det.

Disponent Gabriel Haga i busselskapet Sverre Haga som også var eigar av «Viervåg», meinte at husmødrene frå Uskekalven overdreiv kritikken når dei påsto at det berre var eit anløp i veka. For «Viervåg» gjekk frå Stavanger halv seks på fredagskveldane. Dessutan var båten innom to gonger både lørdag og søndag. Viss folk ynskte det kunne det også bli eit anløp på fredag ettermiddag.

Men då måtte folk også bruka båten og ikkje bruka eigne motorbåtar. Året før hadde dei opplevd at folk frå Uskekalven kjørte med sine båtar på sida av rutebåten, sa Gabriel Haga.

Akkurat på denne tida var motoren på «Viervåg» så skrøpeleg at den måtte på verksted frå mandag til torsdag. Ny motor var for kostbart, men dei hadde nå kjøpt for 3000 kroner i deler til motoren. Med delene på plass, kunne Sverre Haga søka om kommunalt tilskot og tilby fleire avgangar.

Tøffe tider på Uskekalven hausten 1965.

Koss gjekk det med rutebåten «Viervåg»? Du får soga om båten i neste blogg. Den kan komma allerede i morgon viss vêret er like surt som i dag.