Skyt ein nabo! Bomb eit land! Snart jul igjen!

Snart jul i Gamle Stavanger

- Ein dag nærmare evigheden, sa min gamle Aftenblad-kollega Lasse (Lars Torleiv Øye) når han kom på jobb om morgonen. Han var pessimistisk av natur og grua seg til mykje, men han spreidde mykje glede og varme rundt seg gjennom sine drøs i avisa og sin omtanke for alle rundt seg på jobben.

Eg tenkte på Lasse då eg sto opp i dag. Heile natta låg eg og grua meg til å gå til min tannkjøt-spesialist klokka åtte i dag tidleg. Grusomt. Stå opp sju økter før dag for å bli trakasserte i gummane av folk  med mange års spesialist-utdanning, kvit frakk og munnbind. - Spytt ut, skyll munnen. Tast pin-koden din her. Versågod neste! Så går du heim og tykker synd på deg sjøl resten av dagen.

I NRK-Dagsnytt sto glad-sakene i kø:

Royal Air Force har slept sine fyrste bomber over Syria i natt. Det britiske parlamentet gav grønt lys for bombing i går. Berre få timar seinare var bombeflya på vingene. Død over IS og alle som måtte vera der bombene fell. Ikkje klag om du overlevde. Me har fleire bomber på lager.

Klart det hjelper å bomba. Berre sjå på Afghanistan. Der var russararane og bomba og kriga i åravis. Så kom amerikanarane, Til og med norske krigsfly blei vinka entusiastisk av garde av statsminister Kjell Magne Bondevik til oppdrag i lufta over Langtvekkistan. Sjå koss flott det blitt der nå! Eg kjenner berre ein afghanar. Det er ein ung kjekk mann som jobbar på Seven-Eleven-butikken på flyplassen på Sola.

I USA var det ein ny skyte-massakre i går. Kvite folk går inn skyt rundt seg. Årsaka til skytinga er visst ikkje heilt klar ennå. Nå ser det ut til at dette kan vera ei form for islamist-terror. Akkurat islamist-terror er dei gloredde for i USA.

Amerikanarane opplever skyting rett som det er. Folk som skyt naboen, sjefen eller kollegene sine. Eit problem. Men mange amerikanarar har løysinga på dette. Meir våpen til folket. Viss alle er bevæpna, kan dei skyta tilbake med ein gong. Genialt.

Eg grudde meg ennå meir til tannpinå etter å ha høyrt på Dagsnytt. Grusomt å gå i mørket ned mot byen. Eg visste kva så venta.

Så viste det seg at det ikkje var så gale. Ingen operasjon, berre litt hardhendt pussing og gnikking på tannstubbane mine. Eg er så redd for tannlegar at eg klarer ikkje å høyra etter når dei fortel kva dei skal gjera.

Lett til sinns gjekk eg heim gjennom gamle Stavanger. Der førjulstemninga rår. Herligt.

Godt det ikkje er bombing og skyting her i steinrøyså. Eit fredeligt land er mykje verdt.

Veit du kva kollega Lasse sa ein gong? Me diskuterte eit av våre samtidige verdensproblem ein gong på tidleg 1980-tal. - Når eg blir så gammale som du er nå, er dette problemet ute av verda, sa eg. - Når du er så gammal som eg er nå, eksisterer ikkje verda lenger, svara Lasse.

Lasse tok feil. Nå er eg så gammal som han var då.

Ikkje miss motet. Stå på folk. Dette kan fort gå godt. Men for Guds skuld: Slutt med bombing og skyting!