Den app-kyndige pakistaner-dama og dei usynlege bussane

Dette med appar egnar seg best for oss
 datakyndige mannfolk.

- Eg kan ta 28. Då har eg ti minutt på meg, sa den pakistanske dama. Ho såg opp frå mobiltelefonen og smilte til meg. Ho skulle ta bussen frå Tasta til Hundvåg.

- Nei. Då har du lita tid. Klokka er snart fem på halv, sa eg og prøvde å hjelpa den arme dama som hadde flytta frå den varme jungelen i Pakistan og opp her til dette kalde, forblåste kystlandskapet der det utelukkande burde vore ein vaktmeister på post i vinterhalvåret.

- Sjå her. Buss nr. 28 passerer her om ni minutt. Eg ser på sanntidsappen til Kolumbus, sa dama, stadige like smilande då ho viste meg mobilen sin.

Eg har ikkje vet nok til å føla meg dum så ofta, men akkurat då eg fekk denne sanntidsappen demonstrert av ei dama med hijab, var det heilt på grensa.

Dei siste fem åra har eg kjørt buss, rett nok ikkje dei grønne til Kolumbus. Men ligavel. Litt pinleg å bli spela utover sidelinja på den måten.

Same dag lasta eg ned denne sanntidsappen til Kolumbus og starta straks å visa venner og bekjente koss god den var for oss progressive og kollektiv-vennlige og er innehavar av Kolumbus-kortet.

- Her leitar du berre opp holdeplassen din og så ser du straks koss lenge det er til bussen din går, forklarte eg skråsikkert utan å seia eit einaste ord om kor eg hadde fått inspirasjonen frå til å bli så allvitande.

Appen stolte eg blindt på. Den blei omtrent som ei ny barnetru for meg. Eg stilte meg opp på busstopppet mitt ved Tasta Sykehjem med mobilen i handa og hadde stor glede av å sjå koss tida minka til bussen kom.

- Dei måtte ha sett ein eller anna slags dibbedutt i bussen som fortel appen koss transportmidlet bevegar seg gjennom ruta si, tenkte eg då.

Dei usynlege bussane oppdaga eg først etter ei tid som app-brukar.  Bussen skulle komma om to minutt, les eg på telefonen min. Litt seinare blei det meldt at bussen var her NÅ! Eg såg den ikkje. Så var den passert. Den var verken å sjå eller høyra. Bussen din kjem om 15 minutt, fortalte appen meg deretter. Appen laug for meg, fann eg ut til slutt.

For å vera heilt ærleg: Denne sanntidsappen har lurt meg to-tre gonger. Men som regel er den til å stola på. Eg har hatt glede av den. Spesielt har det vore kjekt at ein heil del folk har blitt imponert over at eg, gamle mannen, er så flink med appar og smarttelefonar.

Slik er det å vera kvit, klok, norsk mann.