Folk var alltid velkomne hjå den varmhjerta Marta Segadal

 

Marta og Jone Segadal. Barnebarnet Einy Jorunn på fanget til 
bestefar. (Bildet tilhøyrer Reidun Segadal).

Gjestene var knapt komne innforbi døra i Segadal før Marta hadde fått maten på bordet. Ho var navngjeten for gjestfridommen. Dette har eg sjøl erfart ein kald romjulsdag for snart 60 år sidan då eg var med på ein ekspedisjon inn i dei stupbratte fjella mellom Segadal og Førre i Jøsenfjorden for å leita etter ein flokk med villfarne geiter.

Kalde og svultne kom me ned til Segadal etter ein resultatlaus ekspedisjon. Der hadde Marta diska opp med mat i den varme stova. Me var mette og godt i stand då me gjekk ned til båten og tøffa ut over fjorden og heim igjen.

På den tida var Marta Segadal i slutten av 70-åra. Mannen Jone var død for ein del år sidan. Men ho var frisk og rask og budde i gardshuset saman med den ugifte sonen Ola.

Eg har vore i Aftenblad-arkivet og funne stoff til livshistorien til den gjestfrie kona langt inne i Jøsenfjorden.

Dei gamle gardshusa i Segadal.

Marta Segadal var fødd på garden Meland i Ulladalen i 1887 som nummer 10 av 13 sysken. Åtte av desse levde opp. Så snart ho var vaksen måtte ho ut og arbeida. På den tida var folk vaksne då dei var 14 år gamle og konfirmerte.

Ho blei gift med Jone Segadal og flytta til den veglause garden mellom Vadla og Førre. Der blei ho buande heile sitt liv.

Som ung kone blei det ikkje mykje tid til å sitja med hendene i fanget. Det var mykje som skulle gjerast, både inne og ute.

Sommarsdag var det opp grytidleg og ut i buhagane og mjølka før ungane var oppe. Seinare var det ut på raksteteigen. Det var lange dagar, men Marta hadde vilje og styrke og fekk arbeidet unna.

Då ungane kom i skulealderen, måtte foreldra senda dei frå seg. Dei måtte bu ute i Jøsenfjordbygda. Heile veka var dei vekke. Marta gjorde mange vender ut på bakken for å sjå om skuleungane kom roande innetter fjorden.

Marta frå Ulladalen måtte læra seg å leva med både storm og meinsis i veglause Segadal. Det var ikkje kvar dag ein kunne ferdast på sjøen i robåt. Men når vêret skikka seg, kunne ho setja seg i robåten og ro ut til Jøsenfjord-bygda og delta på samlingar eller møte i kvinneforeninga der ho var medlem. Marta og mannen var trugne å delta i religiøse møte og samlingar sjølv om det var langt å ferdast i båt for å vera med.

Marta og Jone fekk tre born, ei jenta og to gutar: Marta, Ola og Jakob. Marta var oppkalt etter bestemora som også heitte Marta. Til mora si store sorg, døydde dottera då ho var 26 år gammal. Ho etterlet seg den fem år gamle dottera Aud. Bestemora tok seg av veslejenta som blei buande i Segadal til ho var 12 år gammal.

Det mangla ikkje på gjester i Segadal. Marta tok mot alle. Sjølv likte ho også godt å ferdast ute mellom slekt og vener. Frisk og rask var ho i alle år.

Våren 1979 døydde Marta Segadal. Ho blei 91 år.