torsdag 27. oktober 2022

Lang emissær-time før basar-mat og bedehus-kaffi


Den andektige forsamlinga, med kvinneleg dominans, fekk høyra emissær Sigmund Hauge
tala, syngja og syna lysbilde i ein times tid før det blei tid for basarmat.
 Foto: Jonas Haarr Friestad. 
 
 


- Blir det aldri mat på denne basaren?


Ein fire-fem år gammal smårolling begynte å bli både lei og svolten etter at emissær Sigmund Hauge hadde drive på med tale, solosang, og lysbilde-show i 40 stive minutt.


Alt gjekk etter det tradisjonelle progammet på Finnabasaren på bedehuset i Jøsenfjorden i november 1977. Fyrst ein roleg start med eit par timars fredeleg loddsalg før det var andakt med den tilreisande emissæren.


Sigmund Hauge varSamemisjonen sin utsende emissær på Finnabasaren i Jøsenfjorden.
Hauge var frå Sjernarøyane og bror av forfattaren Alfred Hauge. 



Sigmund Hauge, den utsende predikanten frå Samemisjonen, nøydde seg ikkje med oppbyggjelege ord til dei frammøtte. Denne karen var frå Sjernarøyane og bror av den meir navngjetne Alfred Hauge, kunne både syngja og spela trekkspel. Fyrst fekk han forsamlinga med på den kjende bedehussongen "La meg få høre om Jesus". Deretter song han solo til eigen trekkspel-musikk.


Gudsorda henta han frå Johannes Openberring: "Hold fast ved det du har, så ingen tar din krone".


Til slutt viste emissær Hauge lysbilde frå Samemisjonen sitt arbeid i Finnmark. Då presiserte han at Samemisjonen ikkje måtte samanliknast med dei ytre misjonane. Samemisjonen dreiv ikkje ei offensiv kristning av samar. Arbeidet her måtte ein samanlikna med indremisjonen sitt arbeid, sa han.


Det gjekk ein times tid før emissæren var ferdig og pakka trekkspel og lysbilde-apparat ned.


?Endeleg, tenkte smårollingane og sikkert også mødrene deira som hadde kjempa for å halda ro i salen.


Det var snart tid for maten i kjellaren: Karbonade-smørbrød og bedehus-kaffi.


Pliktløpet var avslutta, nå var bygdafesten i gang.


Og nå kom mennene også på basaren. Dei var endeleg ferdig med fjosstellet.

1 kommentar:

  1. Synes det er helt forkastelig at en skal drive misjon for definerte folkegrupper i Norge. At samene skal ha spesielle behov enten det er i åndelig sammenheng eller spesielle tiltak utover det samfunnet tilbyr, er diskriminerende av en folkegruppe som jeg har stor respekt for. Har også inngiftet "sameblod" i familien og kan ikke se at verken dem eller mine barnebarn har ekstra behov for denne tjenesten. Men noen skal jo ha noe å leve av. Når en ikke lykkes på andre måter, må en jo finne på noe. Det er mitt søskenbarn som i dag er generalsekretær for denne organisasjonen som jeg har svært lite til overs for.

    SvarSlett