Ei flaska øl kurerer skjelvande hender!

 

Gamle gubbar blir utsette for allslagsplager.

Som gammale mann på stadig raskare veg mot dei åtti, kjenner du stadig etter koss kroppen kjennes ut og grunnar på andre helsemessige spørsmål.

Då foreldra mine var i den alderen som eg er nå, blei eg irritert over koss opptekne dei var av sjukdommar. Dei hadde høyrt om folk som hadde kreft og andre med hjertetrøbbel. Enkelte hadde begynt å røra. Det var ikkje greia med dei lenger. Dette blir kalla demens i dag.

Du hadde til og med dei som døyde. Dødsannonsene blei det mest fengslande stoffet i avisa.

Eit unntak var ein gammal kollega av meg på over 90 år. - Eg les ikkje dødsannonsene lenger. Eg kjenner ingen som står der, sa han.

For eit par dagar sidan møtte eg igjen ein gammal kjenning frå studietida i Bergen. I den tida slo han stadig om seg med dette visdomsordet: - Beste du går der, friske og raske, så er du gifte. Studiekameraten var også blitt ein vaksen kar. Stadig eit halvt år eldre enn meg. Glimtet i auene var stadig på plass. Sjølv då det blei sjukdomssnakk.

- Eg er blitt skjelven på hendene, sa han, og det kunne eg sjå. Men får eg ei flaska øl, er skjelvinga borte, sa han og flirte godt.

I fleire dagar har eg gått rundt og vore i godt humør etter dette møtet. Sjølv er eg lite plaga av skjelvande hender.